Gwarancje w turystyce wiejskiej
Świadczenie usług turystycznych w gospodarstwie agroturystycznym wymaga uwzględnienia specyficznych zagrożeń odnoszących się do interesów majątkowych – zarówno gospodarza, jak i przyjmowanych przez niego gości. Po stronie gospodarza są to zagrożenia związane z możliwością uszkodzenia obiektu lub uszkodzenia albo utraty jego wyposażenia, a także zagrożenia odpowiedzialnością cywilną w razie zaistnienia zdarzeń powodujących szkodę lub krzywdę po stronie gości. Należy brać pod uwagę nie tylko zdarzenia powodowane działaniem lub zaniechaniem samego gospodarza, ale także innych osób przebywających w gospodarstwie – innych gości, osób uczestniczących w obsłudze, a nawet osób postronnych. Do tych zagrożeń, dodać należy także te ujawnione szczególnie w toku pandemii, związane z rezygnacjami klientów czy też niemożnością wykonywania świadczeń już umówionych, opłaconych i częściowo przygotowanych,
a nawet wykonanych, za które nie otrzyma on wynagrodzenia.
Po stronie gości korzystających z usług gospodarstwa, zagrożenia majątkowe związane są z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem zamówionych i zwykle przedpłaconych świadczeń, a w konsekwencji z niemożnością odzyskania wniesionych wpłat. W szczególnych sytuacjach, mogą one dotyczyć także konieczności ponoszenia nieplanowanych wydatków na świadczenia zastępcze lub dodatkowe,
konieczne dla osiągnięcia celu umowy. Szerzej można uznać, że interesom gości zagraża podejmowanie nieracjonalnych, niekorzystnych dla nich decyzji dotyczących zwierania umów, jeżeli nie otrzymali niezbędnych informacji lub otrzymane informacje były nierzetelne. W pewnym stopniu, majątkowy charakter mogą mieć także zagrożenia bezpieczeństwa osób i mienia gości, ze względu na niewłaściwe warunki świadczenia usług, chociaż przede wszystkim takie sytuacje zagrażają ich dobrom osobistym.
Instrumentami prawnymi, pozwalającymi na ograniczenie wspomnianych wyżej zagrożeń, są przede wszystkim ubezpieczenia majątkowe, ale także system regulacji chroniących konsumenta, w tym przepisy o niedozwolonych klauzulach umownych, nieuczciwych praktykach rynkowych oraz o imprezach turystycznych
Przepisy o imprezach turystycznych
Na tle przepisów chroniących konsumenta, szczególnie istotna dla osób zajmujących się usługami turystycznymi, jest umowa o imprezach turystycznych, uregulowana przepisami ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 2139) w sposób niezwykle korzystny dla tzw. podróżnych, czyli osób które chcą zawrzeć umowę o imprezę turystyczną lub na podstawie takiej umowy podróżować. Ustawa reguluje nie tylko imprezy turystyczne, ale także tzw. powiązane usługi turystyczne, które jednak w praktyce mają marginalny charakter i zostaną w dalszej części pominięte.
Impreza turystyczna to połączenie – na potrzeby tej samej podróży lub wakacji, co najmniej dwóch rodzajów usług turystycznych, spośród następujących:
– przewóz pasażerów,
– zakwaterowanie,
– wynajem pojazdów silnikowych i innych, nie stanowiących integralnej części poprzednich, jeżeli
usługi trwają ponad 24 godziny
Te inne usługi, winny stanowić co najmniej 25% wartości całej imprezy lub być reklamowane jako istotny element imprezy lub wreszcie stanowić istotny element imprezy ze względu na swój charakter bądź z innych przyczyn. W praktyce, gospodarstw agroturystycznych takie powiązanie będzie zwykle dotyczyło zakwaterowania połączonego ze specjalną ofertą programu pobytu, na przykład usługami rekreacyjnymi, zajęciami dla dzieci, szkoleniami w zakresie profilu gospodarstwa czy pakietem prozdrowotnym. Nie będą natomiast uważane za takie inne usługi te, które podporządkowane są zakwaterowaniu, jak podstawowe wyżywienie, zapewnienie atrakcyjnego otoczenia, udział w życiu gospodarstwa czy dostęp do terenów i sprzętu rekreacyjnego. Nie dojdzie do utworzenia imprezy turystycznej także wówczas, gdy dodatkowe usługi zostaną wybrane i nabyte po rozpoczęciu realizacji pierwszej usługi turystycznej, na przykład już w trakcie pobytu.
