Przepisy dotyczące standardów ochrony małoletnich znajdują się w art. 22b i 22c ustawy z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniem przestępczości na tle seksualnym i ochronie małoletnich. Ustawa ta została zmieniona Ustawą o ochronie małoletnich, czyli tzw. ustawą Kamilka, która weszła w życie 15 lutego 2024 r. Jej przepisy nakładające obowiązek wprowadzenia Standardów Ochrony Małoletnich. Zgodnie z art. 10 ustawy obowiązek wprowadzenia wyżej wymienionych standardów musi być zrealizowany w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie tzw. ustawy Kamilka – czyli do 15 sierpnia 2024 r.
Niniejszy materiał powstał na podstawie wzorcowych Standardów Ochrony Małoletnich, opracowanych przez powołany przez Ministerstwo Sportu i Turystyki branżowy zespół. Po dostosowaniu do potrzeb i specyfiki poszczególnych obiektów turystyki wiejskiej przykładowy materiał może być wykorzystany do opracowania własnych Standardów Ochrony Małoletnich.
Mając na uwadze obowiązek prawny wynikający z zapisów ustawy z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich oraz treść wytycznych Organizacji Narodów Zjednoczonych w zakresie biznesu i praw człowieka, uznając istotną rolę biznesu w zapewnieniu poszanowania praw dzieci, [nazwa obiektu] przyjmuje do stosowania Standardy Ochrony Dzieci. Niniejszy dokument stanowi zbiór możliwych rozwiązań i procedur stosowanych, w przypadku podejrzenia, że dziecku, które przebywa w [obiekcie], dzieje się krzywda oraz potencjalnych metod zapobiegania takim zagrożeniom, z uwzględnieniem sytuacji dzieci niepełnosprawnych oraz dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.
Naczelną zasadą działań podejmowanych przez wszystkich właścicieli obiektów turystycznych należących do PFTW ,,GG’’ jest kierowanie się interesem małoletnich przebywających na wypoczynku w obiekcie oraz działanie dla ich dobra.
Celem opracowanych Standardów Ochrony Małoletnich przed krzywdzeniem jest zapewnienie dzieciom przebywającym w obiekcie warunków do bezpiecznego wypoczynku w atmosferze poszanowania, życzliwości i akceptacji. Właściciele i domownicy są zobowiązani do ochrony małoletnich przed złym traktowaniem, przemocą i krzywdzeniem. Niedopuszczalne jest krzywdzenie dzieci w jakiejkolwiek formie.
Standardy Ochrony Małoletnich w obiekcie (nazwa obiektu) są realizowane w oparciu o niżej wymienione zasady:
1. Właściciel obiektu „nazwa obiektu” prowadzi swoją działalność z poszanowaniem praw dzieci jako osób szczególnie wrażliwych na krzywdzenie.
2. Właściciel obiektu „nazwa obiektu” działa w oparciu o zasady biznesu odpowiedzialnego społecznie i promującego właściwe postawy społeczne.
3. Właściciel obiektu „nazwa obiektu” uznaje, że wszystkie osoby zajmujące się obsługą gości przebywających w obiekcie mają obowiązek zawiadamiania organów ścigania o każdym przypadku podejrzenia popełnienia przestępstwa wobec dzieci.
Słowniczek:
Na potrzeby tego dokumentu zostało doprecyzowane znaczenie poniższych pojęć:
1. Obiekt „nazwa obiektu” – obiekt świadczący usługi hotelarskie, określone w Art. 35. ust. 2. i 3 w Ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz.U.2023.1944 t.j.) o usługach hotelarskich oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych. Przy obsłudze gości w obiekcie nie są zatrudniani pracownicy
2. Właściciel – właścicielem obiektu turystyki wiejskiej „nazwa obiektu” jest (imię i nazwisko, adres, telefon właściciela obiektu). Właściciel zarządza obiektem turystycznym oraz odpowiada za jego właściwe funkcjonowanie pod względem formalnym.
3. Dziecko/małoletni – na potrzeby niniejszych standardów przyjmuje się, że dzieckiem, jest każda osoba, która nie ukończyła 18 r. ż.
4. Opiekun dziecka – przedstawiciel ustawowy dziecka; rodzic albo opiekun; rodzic zastępczy; opiekun tymczasowy .
5. Obca osoba dorosła to każda osoba powyżej 18 roku życia, która nie jest Opiekunem Dziecka dla dziecka jego rodzicem lub opiekunem prawnym.
6. Krzywdzenie dziecka – to każde zachowanie względem dziecka, które stanowi wobec niego czyn zabroniony, w tym wszelkie formy przemocy fizycznej i psychicznej, zaniedbania oraz wykorzystywania seksualnego przez jakąkolwiek osobę.
7. Formy przemocy wobec dziecka:
● Przemoc fizyczna wobec dziecka to przemoc, w wyniku której dziecko doznaje faktycznej fizycznej krzywdy lub jest nią potencjalnie zagrożone. Krzywda ta następuje w wyniku działania bądź zaniechania działania ze strony rodzica lub opiekuna dziecka, lub której dziecko ufa, bądź która ma nad nim władzę. Przemoc fizyczna wobec dziecka może być czynnością powtarzalną lub jednorazową.
● Przemoc psychiczna wobec dziecka to wszelkie zachowania dorosłych, które wpływają źle na jego samoocenę, poczucie bezpieczeństwa i utrudniają jego prawidłowy rozwój, np. stosowanie gróźb, szantażowanie, straszenie, poniżanie, wyzywanie, oczernianie, obwinianie, stawianie zbyt dużych wymagań nieadekwatnych do wieku dziecka.
● Wykorzystywanie seksualne dziecka to każde zachowanie osoby, które prowadzi do jej seksualnego podniecenia lub zaspokojenia kosztem dziecka, której ono nie jest w stanie w pełni zrozumieć i udzielić na nią świadomej i legalnej zgody. Najczęściej przemoc seksualna wobec dzieci to: ekshibicjonizm, uwodzenie, świadome czynienie dziecka świadkiem aktów płciowych, zachęcanie do rozbierania się i do oglądania pornografii, dotykanie miejsc intymnych lub zachęcanie do dotykania sprawcy, gwałt.
● Zaniedbywanie dziecka to chroniczne lub incydentalne niezaspokajanie jego podstawowych potrzeb fizycznych lub psychicznych lub nierespektowanie jego podstawowych praw, powodujące szkody i cierpienia, w szczególności: zaburzenia jego zdrowia lub trudności w rozwoju. Do zaniedbywania dochodzi w relacji dziecka z osobą, która jest zobowiązana do opieki, wychowania, troski i ochrony dziecka.
8. Przestępstwo na szkodę dziecka – na szkodę dzieci mogą być popełnione wszystkie przestępstwa, jakie mogą być popełnione przeciwko osobom dorosłym, a dodatkowo przestępstwa, które mogą być popełnione wyłącznie przeciwko dzieciom (np. Wykorzystywanie seksualne z art. 200 kodeku karnego ).
9. Inne formy krzywdzenia dziecka niż popełnienie przestępstwa na jego szkodę – wszystkie formy przemocy stosowane wobec dziecka, które nie spełniają znamion przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego (np. krzyk, poniżanie, szarpanie, wyzywanie, zaniedbywanie potrzeb, itp.).
10. Domownik osoba bliska właścicielowi, która: ukończyła 16 lat, pozostaje z właścicielem we wspólnym gospodarstwie domowym lub zamieszkuje na terenie jego gospodarstwa rolnego albo w bliskim sąsiedztwie i nie jest związana z właścicielem stosunkiem pracy.
11. Osoba współpracująca z obiektem – osoby reprezentujące firmy/organizacje/instytucje, które wykonują prace zlecone lub za zgodą właściciela (np. stali dostawcy, pracownicy organizacji i instytucji, którzy prowadzą zajęcia na terenie obiektu, inni), nie zatrudnieni przez właściciela obiektu.
12. Osoba pracująca z dziećmi – to każda osoba (również właściciel lub/i domownik) wykonująca zadania bądź delegowana do wykonywania zadań związanych z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez małoletnich, lub z opieką nad nimi.
§ 1
Zakres kompetencji i odpowiedzialności osoby odpowiedzialnej za wdrażanie Standardów Ochrony Małoletnich w obiekcie „nazwa obiektu”.
1. Właściciel prowadzi nadzór nad stosowaniem Standardów Ochrony Dzieci oraz monitoruje i aktualizuje je minimum raz na 2 lata. W razie potrzeby organizuje w tym zakresie szkolenie dla domowników.
2. Właściciel zapoznaje domowników z treścią Standardów Ochrony Małoletnich oraz monitoruje ich stosowanie w obiekcie.
3. Właściciel realizuje procedury, w sytuacji, kiedy doszło do skrzywdzenia dziecka przez jaką-kolwiek osobę.
4. Dane (adres e-mail, telefon) właściciela są dostępne dla gości obiektu.
§ 2
Zasady ogólne
1. Właściciel obiektu oraz domownicy, którzy przebywają na terenie obiektu, systematycznie pozyskują wiedzę w zakresie krzywdzenia dzieci oraz sposobów szybkiego i odpowiedniego reagowania na takie sytuacje.
2. Każdy domownik, przed dopuszczeniem do obowiązków, zapoznaje się ze Standardami Ochrony Małoletnich, co potwierdza złożeniem oświadczenia i zobowiązaniem do przestrzegania zasad w zakresie zachowań przemocowych wobec dzieci i procedur zawartych w dokumencie – Załącznik nr 1
3. Standardy Ochrony Małoletnich obowiązujące w obiekcie uwzględniają sytuację dzieci z niepełnosprawnościami oraz dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.
Komentarze i wskazówki:
• W obiekcie powinny być udostępnione materiały edukacyjne umożliwiające dokształcanie się w zakresie spostrzegania symptomów krzywdzenia dziecka oraz umiejętności reagowania na krzywdzenie
• Wytyczne dotyczące specyfiki potrzeb i sytuacji dzieci z niepełnosprawnościami oraz ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi zawierają szeroki katalog propozycji zapisów, które mogą zapewnić bezpieczeństwo. Każdy Właściciel powinien w sposób indywidualny przeanalizować zapisy zamieszczone w serwisie www.pftw.pl i dostosować je do specyfiki obiektu.
§ 3
Obowiązki wobec osób pracujących z dziećmi
1. Osoby pracujące z dziećmi wykazują w historii swojego zatrudnienia, że w przeszłości nie skrzywdziły żadnego dziecka.
2. Każda osoba, która podejmuje pracę z dziećmi, w tym właściciel i domownicy obiektu:
zostaje zweryfikowana w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym, dotyczy to również osób niepełnoletnich, czyli poniżej 18 roku życia. Sprawdzenie osoby w Rejestrze odbywa się poprzez wydruk wyników wyszukiwania osoby w Rejestrze z dostępem ograniczonym, który następnie wkładany jest do dokumentacji prowadzonej przez obiekt. Zakres danych osobowych niezbędnych do sprawdzenia osoby w Rejestrze znajduje się w Załączniku nr 2.
uzyskuje informację z Krajowego Rejestru Karnego w zakresie przestępstw określonych w rozdziałach XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2023 r. poz. 172 oraz z 2022 r. poz. 2600), lub za odpowiadające tym przestępstwom czyny zabronione określone w przepisach prawa obcego.
Jeżeli osoba pracująca bezpośrednio z dziećmi posiada obywatelstwo inne niż polskie wówczas przekłada również informację z rejestru karnego tego państwa, którego jest obywatelem, uzyskiwaną do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi, bądź informację z rejestru karnego, jeżeli prawo tego państwa nie przewiduje wydawania informacji dla w/w celów.
składa oświadczenie o państwie/ach zamieszkiwania w ciągu ostatnich 20 lat, innych niż Rzeczypospolita Polska i państwie obywatelstwa, złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej. Załącznik nr 3. Jeżeli prawo państwa, z którego ma być przedłożona informacja o niekaralności nie przewiduje wydawania takiej informacji lub nie prowadzi rejestru karnego, wówczas osoba składa pod rygorem odpowiedzialności karnej oświadczenie o tym fakcie. Załącznik nr 4.
3. W przypadku korzystania z usług podwykonawców lub udostępniania innym podmiotom terenu należącego do obiektu (inne firmy, organizacje, instytucje), które na terenie obiektu podejmują pracę na rzecz dzieci, właściciel zobowiązuje taki podmiot do złożenia oświadczenia. W oświadczeniu zawarta jest informacja o tym, że pracownicy tego podmiotu zostali zweryfikowani w odpowiednich rejestrach karnych i nie są karani za przestępstwa wobec dzieci. Dodatkowo osoba zarządzająca tym podmiotem oraz pracownicy tego podmiotu, wykonujący pracę na rzecz dzieci w obiekcie, podpisują oświadczenie o zapoznaniu się ze Standardami Ochrony Dzieci. Oświadczenie przechowywane jest w dokumentacji obiektu przez jego właściciela. Załącznik nr 1.
§ 4
Zasady bezpiecznych relacji dorosły – dziecko obowiązujące w obiekcie
1. Naczelną zasadą wszystkich działań podejmowanych przez Właściciela i domowników jest traktowanie dzieci znajdujących się na terenie obiektu z szacunkiem i uwzględnianiem ich godności i potrzeb.
2. Wszystkie osoby dorosłe przebywające na terenie obiektu, które mają kontakt z dziećmi powinny stosować zasady określone w niniejszym Regulaminie.
3. Właściciel ma prawo w sposób kulturalny bez stosowania przemocy słownej i cielesnej zwrócić uwagę małoletniemu w przypadku niewłaściwego zachowania małoletniego, w tym dewastowania lub niszczenia wyposażenia, czy sprzętów znajdujących się na posesji.
4. Rodzic lub opiekun dziecka ponosi odpowiedzialność za zachowanie swojego podopiecznego.
5. Niedopuszczalne jest stosowanie wobec dziecka przemocy w jakiejkolwiek formie. W przypadku wszelkich pytań i wątpliwości dziecko zawsze może się zwrócić do Właściciela lub innego domownika.
6. W obiekcie obowiązuje zasada równego traktowania dzieci bez względu na ich płeć, orientację seksualną, sprawność/niepełnosprawność, status społeczny, etniczny, kulturowy, religijny i światopogląd.
7. W przypadku zauważenia dziecka/dzieci pozostawionych bez opieki, a sytuacja może wskazywać na zagrożenie ich bezpieczeństwa, należy niezwłocznie powiadomić właściciela obiektu.
8. Właściciel dba o bezpieczną przestrzeń w obiekcie. Sprzęt i wyposażenie są używane w sposób zgodny z przeznaczeniem, a otoczenie, w którym przebywają dzieci jest bezpieczne, w tym zabezpieczenia okien i schodów, ograniczony dostęp do ruchliwych dróg, otwartej wody itd.
9. Naganne w obiekcie są następujące zachowania wobec dzieci:
• Krzyczenie, zawstydzanie, upokarzanie, lekceważenie i obrażanie dziecka.
• Szturchanie, popychanie ani w jakikolwiek sposób naruszanie integralności fizycznej dziecka,
• Nawiązywanie z dzieckiem jakichkolwiek relacji romantycznych lub seksualnych ani składanie mu nieodpowiednich propozycji. Obejmuje to także seksualnie komentarze, żarty, gesty oraz udostępnianie dzieciom treści erotycznych i pornograficznych bez względu na ich formę.
• Utrwalanie wizerunku dziecka w celach prywatnych i służbowych (nagrywanie, fotografowanie) bez zgody rodziców/opiekunów dziecka i zgody samego dziecka. Dotyczy to także umożliwienia osobom trzecim utrwalenia wizerunków dzieci. Wyjątkiem jest sytuacja, kiedy wizerunek dziecka stanowi jedynie szczegół całości, takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza – wtedy zgoda rodzica/opiekuna dziecka nie jest wymagana,
• Nawiązywanie kontaktu z dzieckiem poprzez prywatne kanały komunikacji (prywatny telefon, e-mail, komunikatory, profile w mediach społecznościowych) ani spotykać się dzieckiem poza obiektem.
• Proponowanie dziecku alkoholu, wyrobów tytoniowych ani nielegalnych substancji.
• Dotykanie dziecka, jeśli ono tego nie chce ani w sposób, który może być uznany za nieprzyzwoity lub niestosowny.
§ 5
Zasady i procedury identyfikacji małoletniego przebywającego w obiekcie hotelarskim i jego relacji w stosunku do osoby dorosłej, z którą przebywa w tym obiekcie;
1. Jedną z form skutecznego zapobiegania krzywdzeniu dzieci jest ustalenie tożsamości dziecka przebywającego w obiekcie i jego relacji w stosunku do osoby dorosłej, z którą przebywa w obiekcie.
2. Właściciel podejmuje wszelkie możliwe kroki zmierzające do przeprowadzenia identyfikacji dziecka i jego relacji z osobą dorosłą, która towarzyszy dziecku.
3. Aby dokonać identyfikacji dziecka i jego relacji w stosunku do osoby, z którą małoletni przebywa w obiekcie, właściciel obiektu lub personel powinien:
a. poprosić o dokument tożsamości dziecka lub inny dokument potwierdzający, że osoba dorosła ma prawo do sprawowania opieki nad dzieckiem. Przykładowe dokumenty mogące posłużyć identyfikacji to: dowód osobisty, legitymacja szkolna, aplikacja MObywatel, Internetowe Konto Pacjenta, orzeczenie sądu.
b. W przypadku braku dokumentu tożsamości lub odmowy jego okazania należy poprosić o podanie danych dziecka (imię, nazwisko, adres, data urodzenia lub numer PESEL).
c. W przypadku braku dokumentów wskazujących na pokrewieństwo dziecka z osobą dorosłą lub odmowy ich okazania należy zapytać o tę relację osobę dorosłą oraz dziecko.
d. Jeżeli osoba dorosła nie jest rodzicem lub opiekunem prawnym dziecka, powinna zostać poproszona o okazanie dokumentu np. zgody podpisanej przez rodzica dziecka wraz ze wskazaniem danych dziecka, adresu jego zamieszkania, kontaktem telefonicznym do rodzica i numerem dokumentu tożsamości/numerem PESEL osoby, której rodzic powierzył opiekę nad dzieckiem. (Oświadczenia, takie jak wystawiają rodzice dzieciom wyjeżdżającym np. na wycieczkę szkolną).
e. Jeśli osoba dorosła nie posiada żadnego z ww. dokumentów, należy poprosić ją o wypełnienie stosownego oświadczenia, zgodnie ze wzorem przygotowanym przez obiekt. Załącznik nr 5. Oświadczenie powinno zawierać dane dziecka i dane dorosłego, z którym dziecko przebywa, wraz ze wskazaniem relacji jaka występuje pomiędzy dzieckiem a dorosłym. W przypadku gdy osoba dorosła nie jest rodzicem ani opiekunem prawnym dziecka, powinna oświadczyć, iż rodzice/opiekunowie prawni wyrazili zgodę na opiekę nad dzieckiem.
4. W przypadku odmowy lub braku możliwości ze strony osoby dorosłej okazania dokumentu dziecka i/lub udokumentowania ich relacji Właściciel zezwala na zamieszkanie w obiekcie, jednak dyskretnie obserwuje zachowanie dziecka i opiekuna.
5. W przypadku gdy rozmowa potwierdzi przekonanie o próbie lub o popełnieniu przestępstwa na szkodę dziecka, właściciel zawiadamia o tym fakcie policję. Dalej stosuje się procedurę jak w przypadku okoliczności wskazujących na skrzywdzenie dziecka.
6. W przypadku, gdy świadkami nietypowych i/lub podejrzanych sytuacji są domownicy powinni oni niezwłocznie zawiadomić właściciela, który podejmie odpowiednie działania (patrz punkty 6 i 7 poniżej).
7. W zależności od sytuacji i miejsca właściciel weryfikuje, na ile podejrzenie krzywdzenia dziecka jest zasadne. W tym celu dobiera odpowiednie środki prowadzące do wyjaśnienia sytuacji lub podejmuje decyzję o przeprowadzeniu interwencji i zawiadamia policję.
Komentarze i wskazówki:
Właściciel obiektu może zawrzeć w regulaminie zapis, że warunkiem dokonania zameldowania jest podpisanie stosownego oświadczenia, o którym mowa § 4 pkt 3 e). Taką informację gość musi otrzymać przed przybyciem do obiektu.
§ 6
Zasady i procedury reagowania w przypadku uzasadnionego przypuszczenia, że dobro małoletniego znajdującego się na terenie obiektu jest zagrożone
1. Uzasadnione podejrzenie krzywdzenia dziecka występuje wtedy, gdy:
a. dziecko ujawniło właścicielowi obiektu fakt krzywdzenia,
b. właściciel zaobserwował krzywdzenie,
c. dziecko ma na sobie ślady krzywdzenia (np. zadrapania, zasinienia), a jednocześnie zapytane o przyczyny odpowiada niespójnie lub chaotycznie lub popada w zakłopotanie bądź występują inne okoliczności mogące wskazywać na krzywdzenie np. znalezienie materiałów pornograficznych z udziałem dzieci w pokoju osoby dorosłej.
2. Właściciel, który ma uzasadnione podejrzenie, że dziecko przebywające w obiekcie jest lub zostało skrzywdzone, niezwłocznie zawiadamia policję i opisuje okoliczności zdarzenia.
3. W przypadku, gdy świadkami nietypowych lub podejrzanych sytuacji są domownicy, niezwłocznie zawiadamiają oni właściciela, który podejmuje odpowiednie działania,
4. W przypadku uzasadnionego podejrzenia, że doszło do popełnienia przestępstwa powiązanego z kontaktem dziecka z materiałem biologicznym sprawcy (sperma, ślina, naskórek), w miarę możliwości nie dopuszcza się, aby dziecko myło się oraz jadło/piło do czasu przyjazdu policji. Wyjaśnia się dziecku, dlaczego zastosowano wobec niego takie ograniczenia.
5. Po przejęciu dziecka przez policję właściciel zabezpiecza materiał z monitoringu (o ile jest dostępny na terenie obiektu) oraz inne istotne dowody (np. dokumenty) dotyczące zdarzenia i przekazuje ich kopię listem poleconym lub osobiście prokuratorowi lub policji.
6. Po interwencji właściciel opisuje zdarzenie w dokumencie przeznaczonym do tego celu.
§ 7
Procedura w przypadku stwierdzenia krzywdzenia dziecka
1. W przypadku stwierdzenia krzywdzenia dziecka, osoba, która uzyskała wiadomość na ten temat, niezwłocznie powiadamia policję, podając dane własne, dane dziecka (o ile to możliwe), miejsce pobytu dziecka oraz opis okoliczności sprawy oraz powiadamia właściciela obiektu, który powiadamia opiekunów/rodziców dziecka.
2. W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka przez inną osobę dorosłą, która przebywa na terenie obiektu (np. inny gość, lub pracownik innej firmy wykonujący zadania na terenie obiektu), osoba, która powzięła taką informację niezwłocznie informuje właściciela, a pod jego nieobecność innego domownika.
3. Jeżeli domownik lub właściciel jest świadkiem przemocy fizycznej zastosowanej wobec dziecka (klapsy, szarpanie, krzyk, inne wymienione w definicji przemocy fizycznej) stara się przerwać krzywdzenie i reaguje.
4. W sytuacji pozostawienia dziecka poniżej 7 roku życia bez opieki, właściciel, który powziął informacje o takim zdarzeniu, podejmuje decyzje o dalszym postępowaniu, w kontekście zapisów Kodeksu Karnego i Kodeksu Wykroczeń . W zależności od tego kontekstu przede wszystkim podejmuje próbę odnalezienia rodzica/opiekuna prawnego lub innej osoby dorosłej, z którą dziecko przebywa na terenie obiektu i wyjaśnia, że nie może on pozostawiać dziecka bez opieki. W sytuacji, kiedy odnalezienie rodzica/opiekuna prawnego lub innej osoby dorosłej, z którą dziecko przebywa w obiekcie nie jest możliwe, lub rodzic/opiekun prawny/inna osoba dorosła nie chce lub nie jest zdolna przejąć opieki nad dzieckiem, właściciel zawiadamia o tym fakcie policję. W każdym przypadku należy zadbać o bezpieczeństwo dziecka.
§ 8
Monitoring i ewaluacja standardów ochrony dzieci.
1. Właściciel umieszcza swoje dane kontaktowe w miejscu łatwo dostępnym dla gości obiektu, w tym również dla dzieci.
2. Właściciel raz na dwa lata dokonuje monitoringu i ewaluacji Standardów Ochrony Dzieci.
3. Właściciel prowadzi dokumentację monitoringu i odpowiednio ją opisuje oraz zachowuje w Dzienniku Zdarzeń.
§ 9
Przepisy końcowe
1. Standardy Ochrony Dzieci wchodzą w życie z dniem [……]
2. Standardy Ochrony Dzieci są udostępnione wszystkim osobom dorosłym, w tym domownikom, gościom i innym osobom dorosłym poprzez umieszczenie ich w wersji zupełnej na stronie internetowej obiektu oraz w wersji skróconej w ………. [należy podać miejsce dostępności dokumentu].
